Thursday, September 29, 2011

"Έφυγε ο γιατρός Αντρέας Γκούσης", του Τέλλου Πανδή, στην εφημερίδα "Η φωνή των Αργυραδιτών" (αρ. φυλ. 103, Ιούλ-Αύγ. 2009)





Έφυγε ο γιατρός Αντρέας Γκούσης

Πλήρης ημερών και έχοντας προσφέρει ολόκληρη τη ζωή του στην επιστήμη αλλά και στην ανάδειξη του πολιτιστικού και λαογραφικού πλούτου του τόπου του, έφυγε από τη ζωή ο γιατρός Ανδρέας Γκούσης.
Μία εξέχουσα προσωπικότητα που θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη πολλών ανθρώπων. Εκφράζοντας τα συλλυπητήριάς μας στην οικογένειά του, παραθέτουμε παρακάτω ένα σύντομο βιογραφικό.

Ανδρέας Γκούσης

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1918. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, ειδικεύτηκε στον Ευαγγελισμό (1948-49) και εργάστηκε ως επιμελητής στο Δρομοκαίτειο (1950). Μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφίες στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου της Ρώμης (1951) και στο Παιδονευροψυχιατρικό Νοσοκομείο των Παρισίων (1952-3).
Την περίοδο 1942-1944 εργάστηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο και επανήλθε στη θέση του Διευθυντή από το 1954 μέχρι το 1984, όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Στο Παρίσι, όπου μετεκπαιδευόταν ο ιατρός Α. Γκούσης το 1952, συνέγραψε το βιβλίο «Βλάβες στον εγκέφαλο από τον ανώδυνο επιταχυνόμενο τοκετό»
Έγραψε επίσης το 1961 το βιβλίο «Χρήστος Τσηριγώτης – Απασχολησιοθεραπεία Προσπάθεια εφαρμογής των αρχών του», μία ενδιαφέρουσα πραγματεία, που αναπτύσσει το έργο και τις αρχές του πρωτοπόρου Έλληνα Ψυχιάτρου-Ανθρωπιστή. Ήταν μία αφορμή για να τονίσει την αξία των πρωτοποριακών ψυχιατρικών μεθόδων, μεταξύ των οποίων και η εργασιοθεραπεία, που με συνεχή επιμονή ο κ. Α. Γκούσης εφάρμοζε παρά τις αδυναμίες του συστήματος και τις κοινωνικές πιέσεις.
Τον Απρίλιο του 2005 του απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα από το σώμα των Διοικητών των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων Ελλάδος για την προσφορά του στην Ιατρική και ειδικότερα στον τομέα της Ψυχικής Υγείας που με αλτρουισμό αφιέρωσε τη ζωή του.
Από το 1993 καθιέρωσε ετήσιο μαθητικό διαγωνισμό παιδιών των Δημοτικών σχολείων της Νότιας Κέρκυρας με θέματα τοπικού-ιστορικού ενδιαφέροντος στη μνήμη των γονιών του Δημήτρη και Σοφίας Γκούση.
Ο γιατρός Ανδρέας Γκούσης υπηρέτησε ενσυνείδητα την τοπική κοινωνία και αφιέρωσε τη ζωή του στην Ιατρική και ειδικότερα στον τομέα της Ψυχικής Υγείας με αυταπάρνηση, αλτρουισμό και υπευθυνότητα.

Αντί επικηδείου

Κόπηκε το νήμα της ζωής του γιατρού Αντρέα Γκούση, του διακεκριμένου επιστήμονα, του δραστήριου πατριώτη, του Κερκυραίου ευπατρίδη.
Με εξαιρετική - μέχρι τέλους – πνευματική διαύγεια, με ήρεμη συνείδηση και συνέπεια στις αρχές του, φεύγει - πλήρης ημερών – να συναντήσει τις ψυχές προσφιλών προσώπων και επιφανών προγόνων του.
Είχα την τιμή να με καλύπτει – πολλά χρόνια τώρα – η εμβέλεια της εμπιστοσύνης του, και την ευκαιρία να γνωρίσω τα στοιχεία εκείνα που συγκροτούσαν την προσωπικότητα του ευαίσθητου, κοινωνικά και επιστημονικά, του αγωνιστή γιατρού των χρόνων της ιταλογερμανικής κατοχής και του απελευθερωτικού μετώπου• του αταλάντευτου δημοκράτη• του διεκδικητικού – μαχητικού αρθρογράφου στον κερκυραϊκό και αθηναϊκό τύπο.
Δραστήριο μέλος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού των δίσεκτων εκείνων χρόνων• μέλος επιστημονικών επιτροπών σε διεθνή συνέδρια• εξέχον στέλεχος πολιτιστικών και περιβαλλοντικών συλλόγων...
Η Κέρκυρα ήταν η έγνοια του, μα η Λευκίμμη η αγάπη του. Οι αγώνες του για την ποιότητα ζωής, την ανάδειξη της πολιτιστικής της κληρονομιάς και τη διατήρηση απ’ τη φθορά του χρόνου, των μνημείων της, ήταν συνεχείς κι επίμονοι.
Το αρχοντικό του νομικού και βουλευτή Σωκράτη Κουρή – το μετέπειτα Κογεβίνα – στους Αγ. Θεοδώρους, η έπαυλη των Καποδίστρια στα Μελίκια, μα ιδιαίτερα το σπίτι στην Παραποταμιά του Σταμάτη Βούλγαρη, πρώτου Έλληνα πολεοδόμου και στενού συνεργάτη του κυβερνήτη Καποδίστρια, ήταν αντικείμενα φλογερού, αλλά άνισου αγώνα ενάντια στην άγνοια στοιχειωδών ιστορικών δεδομένων και στην παχυδερμική αδιαφορία των υπευθύνων διοικητικών παραγόντων της Λευκίμμης.
Η τελευταία δημόσια παρουσία του ήταν στις 27 Ιουνίου 2008 όταν, καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, μπήκε επικεφαλής μεγαλειώδους πορείας-διαδήλωσης στη Λευκίμμη, ενάντια στην περιβαλλοντική αυθαιρεσία και την κατασταλτική βία.

Αντρέα Γκούση,
Το χώμα της πατρώας γης
Θα είναι για σένα πανάλαφρο
η μύρτος φύλλον ατίμητον
και καλά κα κλαδιά της κυπαρίσσου

Τέλλος Πανδής

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Δ. ΓΚΟΥΣΗ

Μία από τις τελευταίες επιθυμίες του αείμνηστου φίλου γιατρού που την είχε εκφράσει χρόνια πριν τον θάνατό του ήταν να ακουστεί και τελικά ακούστηκε κατά τη διάρκεια της επικήδειας τελετής το παρακάτων σονέτο του κερκυραίου ποιητή Λορέντζου Μαβίλη, βαθύτατα φιλοσοφημένο, το οποίο ταιριάζει απόλυτα με τη ζωή, τη δράση και την παρουσία ενός αεικίνητου ανθρώπου μέχρι τα βαθιά του γεράματα.

No comments:

Post a Comment